«فریدمن» نیز چون «فیشر» و «ویکسل» به نقش افزایشِ حجم پول به‌عنوان عامل اصلی تغییرات قیمت‌ها و تولید واقعی در اقتصاد اشاره می‌کند.

سرمایه‌محوری یک نظام فکری است که بر سرمایه‌زایی تاکید دارد و سرمایه‌زایی ممکن نیست مگر از راه رقابت و نوآوری. در این نظام اقشار ضعیف‌تر جامعه بیشترین سود را خواهند برد.

تجارت منصفانه یعنی خرید کالا با قیمتی بیش از مقدار ارزش حقیقی، به این امید که پول اضافی نصیب کارگران و کشاورزان فقیر که در تولید آن نقش دارند شود. اما به‌نظر می‌رسد در نهایت این اتفاق نمی‌افتد!

زمانی که شاتل چند میلیاردی چلنجر و 7 سرنشین آن توسط یک قطعه 10 دلاری و خطایی کوچک از پا درآمد، مدل اورینگ وارد ادبیات اقتصادی شد

تاریخی یعنی بهره‌گیری از تاریخ در بررسی‌ها و مطالعات اجتماعی و اقتصادی. پیشگامان این مکتب، بآدام مولر، سیسموندی، سن سیمون، آگوست کُنت و فردریک لیست را نام برد.

کشورهای که سال‌هاست در تله درآمد متوسط گیر کرده‌اند. آن‌ها از نبود امکانات در گذشته و وجود آب آشامیدنی، برق، گاز و خیابان در حال حاضر می‌گویند.

کشورهای فقیر در مقایسه با کشورهای ثروتمند رشد اقتصادی سریعی را تجربه می‌کنند، نیروی کار ارزان و بهره‌وری بالا راز اصلی این فرآیند است و چالش اصلی آن حفظ کردن این روند است

اگر دستگاهی که برای تولید یک نیرو نیاز دارد، 10 کارگر همزمان بخواهند کمک کنند تا بهتر کار کند، شدنی است؟ تولید بیشتر می‌شود یا کمتر؟

تنها نیمی‌ از تولید ناخالص ملی آمریکا (GNP) در سال 1957 مربوط به نیروی کار و سرمایه است، نقطه عطفی که اهمیت نوآوری و تکنولوژی را در اقتصاد را برای همگان آشکار کرد

وقتی نقش نیروی کار و انباشت سرمایه در رشد تولید را کسر کنیم، آن‌چه باقی می‌ماند همان "باقیمانده سولو" است.