سیاست های اقتصادی سبز در کانادا انتقال اقتصاد به سوی یک محیط پایدارتر است.
اقتصاد سبز، سبب بهبود رفاه اجتماعی، عدالت اجتماعی و کاهش خطرات و کمبودهای محیط زیستی می شود.
جوانب اقتصاد سبز، رشد پایدار درآمد و اشتغال می شود که از طریق سرمایه گذاری بخش خصوصی و دولتی به سیاستها و اقدام‌هایی که سبب کاهش انتشار دی‌اکسیدکربن، آلودگی و جلوگیری از دست دادن تنوع زیستی می شود.
آن‌چه در مورد اقتصاد سبز باید بدانید:
سیاستهای اقتصاد سبز، قانون یا اقدام‌هایی است که توسط نهادهای دولتی مطرح شده و هدف اصلی، توسعه سامانه‌ای پایدار محیطی است.
برخی از این سیاست ها شامل سرمایه گذاری در بخش‌های انرژی سبز با هدف کاهش انتشار دی-اکسیدکربن و کمک به رشد منابع انرژی تجدیدپذیر است.
سیاست های کلان اقتصادی سبز را می توان در مقیاس بین المللی با موافقت‌نامه‌هایی مانند پروتکل کیوتو و توافقنامه پاریس مورد توجه قرار داد.
اقتصاد سبز در کانادا
طی سال‌های اخیر، سیاست های اقتصاد در سراسر کانادا مطرح و استقرار و ابتکارات تخصصی در سطوح مختلف دولت وجود دارد.
نظر به افزایش بازخورهای سیاست های اقتصاد سبز در کانادا، جهش‌های اجتماعی و فنی در حال تغییر است.
سیاستهای اقتصاد سبز در کانادا
بیشتر شهروندان کانادایی از سیاست های سبز انرژی و انتقال به اقتصاد سبز حمایت می کنند. سیاست های زیر در راستای اقتصاد سبز در کانادا متصور است:
- صرفه‌جویی هزینه ای برای کاهش اثرات تغییرات اقلیمی.
- سرمایه گذاری و حمایت دولت از فناوری ها (مانند کاهش حجم دی¬اکسید¬کربن).
- همکاری دولت فدرال با ایالت ها در مورد چگونگی پیشبرد فنآوری های سبز.
- تشکیل و کنترل صندوق اقتصاد کم کربن (برای نمونه در قانون بودجه کل فدرال سال 2016 برای حمایت از فنآوری های سبز یک میلیارد دلار برای 4 سال برای جنگل‌کاری، ماهیگیری، معدن، انرژی و کشاورزی لحاظ شده بود ).
- اخیرا دولت فدرال کانادا قیمت کربن را برای ایالت هایی که در حال حاضر برنامه قیمت گذاری ندارند، ایجاد کرده است.
قیمتگذاری راهبردی کربن در کانادا | مسیر کانادا در توسعه اقتصاد سبز
هدف‌های راهبردی دولت کانادا برای قیمت گذاری کربن به شرح موارد زیر است:
- ایالت ها و مناطق خودگردان حکومتی، اختیارات لازم را برای تعیین قیمت کربن با توجه به واحدهای تولیدی دارند (قیمتگذاری منطقه‌ای).
- قیمت گذاری بر اساس انتشار حجم گازهای گلخانه‌ای است و برای تامین اثربخشی مجموعه‌ای از منابع مالی و سرمایه گذاری اعمال می شود.
- قیمت آلودگی کربن باید از حداقل 10 دلار در هر تن در سال 2018 به 10 دلار در سال افزایش یابد تا در سال 2022 به 50 دلار برسد.
- دولت کانادا مکلف است، سامانه قیمت گذاری کربن را برای ایالتها و مناطق خودگردان هایی که تا سال 2018 از یکی از دو شیوه بالا استفاده نمی کنند، تبیین کند.
- درآمد حاصل از قیمت گذاری کربن در ایالت ها و مناطق خودگردانی که دریافت می شود، صرف برنامه ها و سیاست های اقتصاد سبز هدفگذاری شده، هزینه خواهد شد.
مفهوم قیمتگذاری کربن:
تعیین قیمت برای کربن در حقیقت ابزاری است برای کنترل رفتار بخش صنعت، در حجم انتشار گازهای گلخانه‌ای.قیمتگذاری کربن اهرمی برای هدایت رفتار تولید به سمت استفاده از تکنولوژ‌ی‌هایی است که میزان آلایندگی زیست‌محیطی در آن‌ها تا حد امکان پایین است .
قیمتگذاری کربن در حقیقت هزینه‌ای است که بخش خصوصی در ازای تولید و انتشار گازهای گلخانه‌ای به دولت پرداخت می‌کند.این هزینه‌ها صرف جبران خسارات وارده به بخش سلامت جامعه، خسارات ناشی از تغییرات آب و هوایی، خشکسالی، سیل و… می‌شود.
تعریف بانک جهانی
اقدامات بین‌المللی کنادا در مسیر توسعه اقتصاد سبز
در بخش بین الملل، دولت کانادا قرارداد آب و هوایی را به نام توافقنامه پاریس امضا کرد.
در این توافقنامه، کشورها محدودیت های خود را برای کاهش گازهای گلخانه ای با هدف کلی حفظ گرم شدن کره زمین زیر 2 درجه سلسیوس تعیین کرده‌اند،
در حالی که این اهداف از لحاظ قانونی اجباری نیستند کانادا به طور خاص متعهد شده که طی سال های 2030-2005 حجم انتشار گازهای گلخانه‌ای را 30 درصد حجم فعلی کاهش دهد.
مفاد این توافقنامه در مجموع به تصویب 195 کشور رسید که در اصل به معنای جایگزین پروتکل کیوتو بود که کانادا آن را از سال 2011 حذف کرده بود.
تجربه‌های اقتصاد سبز در نقاط مختلف جهان:
تجربه‌های اقتصاد سبز : چین،کره جنوبی،کامبوج و رواندا
هم چنین کانادا دارای توافقنامه‌های دوجانبه با کشورهای مختلف در زمینه سیاست های اقتصادی سبز، مانند موافقت‌نامه‌های همکاری های زیست محیطی و همکاری های جامع با ایالات متحده است.
کانادا رابطه پیچیدهای با کوشش‌های جهانی برای حرکت به اقتصاد سبز دارد.
منبع: گزارش جامع “تجارت اقتصاد سبز” اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران با کسب اجازه رسمی