“یک فرد یا یک جامعه نمی تواند در ازای پرداخت هیچ، چیزی به دست آورد.”

“Free lunch”
The “free lunch” refers to the once-common tradition of saloons in the United States providing a “free” lunch to patrons who had purchased at least one drink. Many foods on offer were high in salt (e.g., ham, cheese, and salted crackers), so those who ate them ended up buying a lot of beer.

“There ain’t no such thing as a free lunch” (alternatively, “There is no such thing as a free lunch” or other variants) is a popular adage communicating the idea that it is impossible to get something for nothing.

It indicates an acknowledgement that in reality a person or a society cannot get “something for nothing”. Even if something appears to be free, there is always a cost to the person or to society as a whole, although that may be a hidden cost or an externality.

“ Wikipedia.org “

ژوزف رودیارد کیپلینگ( روزنامه نگار، شاعر و داستان نویس انگلیسی 1865-1936 ) در یکی از نوشته هایش به رستوران هایی در آمریکا اشاره می کند که شما در ازای پرداخت یک روپیه ( استعاره‌ای از بهای ناچیز) قادر به خوردن غذا بودید.

ولی پشت پرده این غذای به ظاهر مجانی چه بود؟

در این رستوران های شلوغ و پر ازدحام، غذاهایی خوش نمک ارایه می شدند و البته به شرط سفارش نوشابه. بنابراین تشنگی مصرف کنندگان با سفارش نوشیدنی هایی، البته گرانتر از قیمت معمول آنها، فروکش می کرد و در نهایت جیب مشتریان خالی و صاحب رستوران ها سودی کلان به جیب می زدند.

در اقتصاد چیزی مجانی نیست

در علم اقتصاد به تفصیل به این موضوع پرداخته شده و خلاصه بحث این است که یک فرد یا یک جامعه نمی تواند در ازای پرداخت هیچ، چیزی به دست آورد.

حتی اگر در ظاهر چیزی مجانی به نظر برسد، همواره هزینه ای برای فرد یا جامعه وجود خواهد داشت، اگر چه ممکن است، پنهانی یا غیر مستقیم یا غیر منتظره باشد.