از دید یک اقتصاددان برتر، سه راه وجود دارد که رهبران می‌توانند اقتصادهایشان را از همه گیری نجات دهند.

به گفته سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، اقتصاد جهان تا دو سال دیگر به سطوح پیش از همه گیری باز نمی‌گردد. اقتصادهای توسعه یافته از ماه آوریل تا ژوئن امسال کاهش غیر منتظره ۹.۸ درصدی را تجربه کردند. حتی در بدترین سه ‌ماهه بحران مالی سال ۲۰۰۹-۲۰۰۸ این میزان کاهش تنها ۲.۳ درصد بود.

پس رهبران برای احیای اقتصادشان چه کارهایی می‌توانند انجام دهند؟

سه راه حل پیشنهاد می‌شود:

۱- ادامه حمایت از مردم تا جای ممکن

آنخل گوریا دبیرکل سازمان همکاری و توسعه اقتصادی: خطای بزرگی که در سال های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ مرتکب شدیم را به یاد می آورید؟

ما خیلی سریع دست از محرک ها برداشتیم و خیلی سریع وارد ریاضت اقتصادی شدیم. آنچه رخ داد این بود که پس از آن وارد دو رکود دیگر اقتصادی جهانی شدیم، زیرا خیلی سریع این کارها را کرده بودیم. این بار نباید چنین اشتباهی را دوباره مرتکب شویم.

زنده بودن در مقابل معیشت معمای پیچیده ای است که کاملا خطاست. البته آنچه باید انجام دهید این است که هر چه در توان دارید با ویروس مقابله کنید. ویروس را شکست دهید، کنترلش کنید، که البته کاری نیست که در حال حاضر در حال انجام است. البته این کار هزینه بر است اما هزینه عدم انجام آن بیشتر است.

۲- در یافتن کار جدید به افراد کمک کنید

مشکل مهارت در حال تبدیل شدن به معضل مهمی است. در سال های ۲۰۰۹-۲۰۰۸ افراد دارای مهارت متوسط کسانی بودند که بیشتر آسیب دیدند.

افراد کم مهارت خیلی آسیب ندیدند و البته افراد راس جامعه همیشه وضع بسیار خوبی دارند. الان کم مهارت‌ها بیشتر آسیب میبینند و آنان ممکن است ارتباطشان با بازارها را به صورت دایمیتری از دست بدهند.

این موضوع نتیجه ای بسیار جدی در پی دارد. زیرا پرداختن به افراد از نظر مهارت دشوارتر است و شاید صرفا فشارهای اقتصادی و مالی به چشم نیاید بلکه بسیاری از فشارهای سیاسی بسیار جدی نیز ایجاد شود.

۳- زنجیره‌های تامین را منعطف‌تر کرده و آنها را کوچک نکنید.

زنجیره‌های ارزش را کوتاه نکنید، بلکه این زنجیره‌ها را متنوع سازید زیرا در غیراین صورت دچار خطر کارآیی کمتر می شویم.

ما قبلا هم پیش از کووید مشکلات عمیقی داشتیم. دلیل آن هم این بود که تنش‌های تجاری داشتیم، نه فقط بین ایالات متحده و چین، بلکه تعدادی تنش‌های تجاری دیگر ایالات متحده و در اروپا، تنش‌های تجاری ناشی از مشکل مالیات ستانی دیجیتال و غیره.

البته بدون تجارت، بدون سرمایه گذاری، چرا باید سرمایه گذاری کرد؟ افراد سرمایه گذاری می‌کنند تا تولید کنند و تولید می کنند تا آن را بفروشند. اما اگر ندانید که می توانید محصولتان را بفروشید یا نه، چرا اصلا سرمایه گذاری کنید؟ بنابراین قبلا هم این مشکل را داشتیم و اکنون با نااطمینانی ناشی از کووید بدتر هم شده است.

پیش بینی می‌شود تولید ناخالص داخلی جهان در سال جاری، بدون موج دوم کووید ۱۹، ۶ درصد کاهش یابد. در صورت بروز موج دوم این میزان به ۷.۶ درصد می‌رسد. به همین دلیل سرمایه‌گذاری در نظام‌های سلامت کلیدی است، تا از شیوع بیشتر ممانعت کرد.

برای مشاهده ویدئو مربوط به این پست می‌توانید به قسمت گالری رسانه اقتصادی اجتماعی دورنما مراجعه کنید:

[print_masonry_gallery_plus_lightbox]

رسانه اقتصادی اجتماعی دورنمای اقتصاد
مترجم: امیر شاملویی