امین صفری
مرتضی زارع
در حالی که پیشبینی آینده دشوار است، منابع آب شیرین موجود قطعا در سالهای آینده به دلیل افزایش تقاضای جمعیت رو به رشد جهان، کاهش خواهند یافت. بسیاری از مناطق جهان که در حال حاضر با کمبود منابع آبی مواجه هستند، مشکلات آب خود را بدتر میکنند و میلیونها نفر را با مشکلاتی مواجه میکنند. در اینجا 18 پیشبینی وجود دارد که تلاش میکند آینده تامین آب جهان را پیشبینی کند.
مواردی که در این مقاله بیان شده است پیشبینی میکند چنانچه بشر به روند زندگی و تولیدات صنایع خود با رویههای فعلی خود ادامه دهد این آمار احتمالی، رنگ واقعیت به خود خواهند گرفت
1- حدود 30 تا 40 درصد از جهان با کمبود آب مواجه خواهد شد و به گفته محققان، تغییرات آب و هوایی میتواند این وضعیت را بدتر کند.
با پیشرفت تکنولوژی و توسعه صنایع مختلف استفاده از انرژی برق نیز افزایش مییابد. اگر برای تولیدات فعای که با استفاده از آب، برق تولید میشود چارهای اندیشیده نشود، تا 40 درصد دنیا از عواقب آن متاثر خواهند شد.
در سراسر جهان از آب برای تولید برق استفاده میشود، اما نتایج تحقیقات جدید نشان میدهد که اگر وضعیت انرژی و برق تا قبل از آن بهبود نیابد، تا سال 2040 آب کافی برای پاسخگویی به تقاضا در جهان وجود نخواهد داشت.
پروفسور بنجامین سواکول از دانشگاه آرهوس.
این یک مشکل بزرگ است که بخش برق حتی نمیتواند اندازه گیری کند که واقعاً چقدر آب مصرف میکند و در کنار این واقعیت که ما منابع آبی نامحدود نداریم، اگر کسی بهزودی اقدامی به آن نکند، میتواند به یک بحران جدی منجر شود
2- چین با داشتن تنها 7 درصد از آب شیرین جهان، قصد دارد روزانه 807 میلیون گالن آب، از نمکزدایی تولید کند که تقریباً چهار برابر ظرفیت فعلی این کشور است.
چین که 20 درصد از جمعیت جهان را در خود جای داده اما تنها 7 درصد از آب شیرین آن را تشکیل میدهد، نمکزدایی را بهعنوان راهحل مشکل خود پذیرفته است.
برنامه ویژه دولت مرکزی برای استفاده از آب دریا، تولید 3 میلیون تن (807 میلیون گالن) در روز آب دریا از سال 2020 شروع شده است و هدف آن تامین آب به میزان تقریباً چهار برابر ظرفیت فعلی کشور است. از 668 شهر بزرگ چین، حداقل 400 شهر در حال حاضر از کمبود آب رنج میبرند.
پل بای، مدیر اجرایی آکوالینگ چین، سرمایهگذاری بین گروه آب شرکتهای آبی نروژ و پکن مستقر در هنگکنگ، میگوید چین در حال تبدیل شدن به بازاری حیاتی برای شرکتهای خارجی نمکزدایی با آخرین فناوری و تجهیزات است.
3- تا سال 2025، حدود 1.8 میلیارد نفر در مناطقی زندگی خواهند کرد که با کمبود آب مواجه هستند و دو سوم از جمعیت جهان در مناطقی زندگی میکنند که دچار تنش آبی هستند.
متأسفانه ثابت شده است که انسانها مصرفکننده آب بسیار ناکارآمدی هستند. (برای تولید یک همبرگر به طور متوسط 2400 لیتر یا 630 گالن آب مصرف میشود و بسیاری از محصولات پرمصرف آب مانند پنبه در مناطق خشک کشت میشوند.)
طبق گزارش سازمان مللمتحد، مصرف آب بیش از دو برابر نرخ افزایش جمعیت در قرن گذشته افزایش یافته است.
تا سال 2025، حدود 1.8 میلیارد نفر در مناطقی زندگی خواهند کرد که با کمبود آب مواجه هستند و دو سوم جمعیت جهان در مناطقی که به دلیل استفاده، رشد و تغییرات آب و هوایی دچار تنش آبی هستند، زندگی خواهند کرد.
چالشی که اکنون در مسیر آینده با آن روبرو هستیم این است که چگونه به طور موثر از آبی که در اختیار داریم صرفه جویی، مدیریت و توزیع کنیم.
4- تا سال 2025 حدود 1 میلیارد دهان بیشتر برای تغذیه در سراسر جهان وجود خواهد داشت و کشاورزی جهانی به تنهایی به 1 تریلیون مترمکعب آب در سال نیاز دارد (20 برابر جریان سالانه رود نیل یا 100 برابر رودخانه کلرادو)
در مجموعهای جامع از عوامل متعددی که در بدتر شدن امنیت آب در سراسر جهان نقش دارند، 23 نویسنده برجسته بینالمللی متخصص آب مجموعهای از خطرات جدی امنیتی، توسعه و اجتماعی مرتبط با بحران آب، از جمله مسائل مربوط به غذا، سلامت، انرژی و عدالت را شناسایی میکنند.
در حال حاضر، سالانه حدود 3800 کیلومتر مکعب آب شیرین از اکوسیستمهای آبی در سطح جهان استخراج میشود. با حدود 1 میلیارد دهان بیشتر برای تغذیه در سراسر جهان تا سال 2025، کشاورزی جهانی به تنهایی به 1000 کیلومتر مکعب دیگر (1 تریلیون متر مکعب) آب در سال نیاز دارد – 20 برابر با جریان سالانه رود نیل یا 100 رودخانه کلرادو.
5- مطالعات سازمان ملل نشان میدهد که 30 کشور در سال 2025 با کمبود آب مواجه خواهند شد، در حالی که در سال 1990 این تعداد 20 کشور بود.
خاورمیانه ضربه سختی خواهد خورد
مطالعات سازمان ملل متحد نشان میدهد که 30 کشور در سال 2025 با کمبود آب مواجه خواهند شد که این رقم در سال 1990 تعداد 20 کشور بود.
هجده مورد از آنها در خاورمیانه و شمال آفریقا از جمله مصر، اسرائیل، سومالی، لیبی و یمن هستند.
“آب اغلب به عنوان یک کالا تلقی میشود، به عنوان ابزاری که با آن یک گروه جمعیتی میتواند گروه دیگر را سرکوب کند.” -ایگناسیو سایز، مرکز حقوق اقتصادی و اجتماعی درویش شرط میبندد که نبرد بین جنوب و شمال یمن احتمالاً صحنه درگیری آبی بعدی خواهد بود و در صورت عدم بهبود وضعیت، سایر کشورهای منطقه نیز از این امر پیروی میکنند.
بر اساس گزارشی از شرکت مشاوره مک کینزی که در سال 2010 برای دولت یمن تهیه شد، کمبود آب میتواند 750000 شغل برای این کشور بی ثبات هزینه داشته باشد و درآمد فقیرترین کشور عربی را در دهه آینده تا 25 درصد کاهش دهد. مفسران اغلب مشکلات یمن را به دلیل اختلافات قبیله ای مقصر میدانند، اما مشکلات محیط زیست ممکن است زمینهساز مبارزات جداییطلبانه در جنوب این کشور و برخی خشونتهای عمومی باشد.
درویش به الجزیره گفت: «تجربه من در اولین جنگ خلیج فارس [زمانی که عراق به کویت حمله کرد] این است که منابع طبیعی همیشه در مرکز درگیریهای قبیلهای قرار دارند.
6- بر اساس ارزیابی جامعه اطلاعاتی ایالاتمتحده در مورد امنیت جهانی آب، تا سال 2030 “نیازهای سالانه جهانی آب” بشریت تا 40٪ از “تامین آب پایدار فعلی” بیشتر خواهد شد.
هشدار اخیر سازمان ملل مبنی بر اینکه خشکسالی در ساحل زندگی 15 میلیون نفر را تهدید میکند، پیشگویی از چیزهای آینده است.
در بیست سال آینده، تقاضای جهانی برای آب شیرین به میزان قابل توجهی از عرضه قابل اطمینان در بسیاری از نقاط جهان پیشی خواهد گرفت. به دلیل رشد جمعیت و تشدید کشاورزی، بشریت بیش از هر زمان دیگری از حوضههای رودخانههای مشترک و سفرههای زیرزمینی استفاده میکند.
در همین حال، پیشبینی میشود که گرمایش جهانی کمبود را در مناطقی که از قبل تحت فشار آب هستند تشدید کند، حتی با سرعت بخشیدن به ذوب سریع یخچالهای طبیعی و پوشش برفی که یک میلیارد نفر برای منبع نهایی آب خود به آن وابسته هستند.
این پیام هشیارکننده از اولین ارزیابی جامعه اطلاعاتی ایالات متحده از امنیت جهانی آب بیرون میآید. این سند پیشبینی میکند که تا سال 2030 “نیازهای سالانه آب جهانی” بشر به میزان 40 درصد از “تامین آب پایدار فعلی” فراتر خواهد رفت.
عدم وجود مداخلات عمده در سیاست، ناامنی آبی بیثباتی اجتماعی و سیاسی گسترده ایجاد میکند و حتی میتواند به شکست دولت در مناطق مهم برای امنیت ملی ایالات متحده شود.
فشار جمعیتی:
تا سال 2025، جمعیت جهان از هفت به نزدیک به هشت میلیارد افزایش خواهد یافت. اکثریت قریب به اتفاق این افزایش در کشورهای در حال توسعه، به ویژه آفریقا رخ خواهد داد. در مراکز شهری که به سرعت در حال گسترش هستند، تقاضا برای آب شیرین برای مصارف شخصی، بهداشت، صنعت و مصارف برق آبی افزایش خواهد یافت.
کاهش ذخایر H2O تازه:
طبق گزارش امنیت جهانی آب، “یک سوم جمعیت جهان در نزدیکی حوضههای آبی زندگی خواهند کرد که کمبود آب تا سال 2030 به بیش از 50 درصد خواهد رسید.” بسیاری از مناطقی که در حال حاضر تنش آبی را تجربه کردهاند، «به شدت تحت استرس» یا حتی «بهطور استثنایی بیشتر» خواهند بود. در برخی مناطق، کاهش سریع سفرههای زیرزمینی مقصر خواهد بود. در برخی دیگر، با کاهش یخچالها، آب مذاب کاهش مییابد. در کوههای آند، صدها یخچال طبیعی در دهههای آینده ناپدید میشوند و منابع آب فصل خشک را از بین میبرند. پویایی مشابه، هرچند تدریجیتر، در هیمالیا که گاهی از آن به عنوان «قطب سوم جهان» یاد میشود، وجود خواهد داشت.
7- طبقه متوسط جهانی تا سال 2030 از 1.8 به 4.9 میلیارد افزایش خواهد یافت که منجر به افزایش قابل توجه مصرف آب شیرین خواهد شد.
طبقه متوسط جهانی تا سال 2030 از 1.8 به 4.9 میلیارد نفر افزایش خواهد یافت. جمعیتهای ثروتمندتر گوشت بیشتری مصرف خواهند کرد و نیاز به تغییر به سمت کشاورزی پر انرژی و آب مصرفی با تمرکز بر پرورش دام و غلات خوراکی دارند. در حال حاضر، حدود 93 درصد از آب شیرین مصرفی به کشاورزی (از ترکیبی از منابع رودخانه، دریاچه و آب زیرزمینی) اختصاص دارد. بدون تغییرات رفتاری گسترده، تغییر کاربری اراضی و الگوهای مصرف مواد غذایی فشار بیشتری بر منابع آب شیرین وارد میکند.
انطباق با دوره جدید کمبود آب، مستلزم سرمایه گذاریهای عظیم در مدیریت یکپارچه آب، به ویژه در کشورهای در حال توسعه است. این شامل بهبود بهره وری کشاورزی از طریق سیستمهای آبیاری جدید و محصولات مقاوم در برابر خشکسالی است. نوسازی زیرساختها برای کاهش “نشت آب” شهری (که در بسیاری از شهرها به طور متوسط 30 تا 50 درصد است). شفاف سازی حقوق استفاده از منابع آب زیرزمینی، رودخانه ای و دریاچه ای؛ و معرفی مکانیسمهای قیمتگذاری که ارزش اقتصادی واقعی آب را منعکس میکند – مسلماً یک گام سیاسی ناپایدار در جوامعی است که دسترسی رایگان (یا ارزان) به آب به عنوان یک حق ذاتی و دیرینه در نظر گرفته میشود.
به طور قابل توجهی، جامعه اطلاعاتی پیشبینی نمیکند که افزایش رقابت برای منابع آب، به خودی خود، منبع درگیری خشونت آمیز باشد – یافته ای که توسط مجموعه ای غنی از تحقیقات به اثبات رسیده است. و با این حال، همان سند هشدار میدهد که تنش آب ممکن است “به خطر بی ثباتی و شکست دولت کمک کند”، به ویژه “وقتی با فقر، تنشهای اجتماعی، تخریب محیط زیست، رهبری ناکارآمد و نهادهای سیاسی ضعیف همراه شود.”
8- تقاضای آب در هند در سال 2030 به 1.5 تریلیون مترمکعب خواهد رسید در حالی که عرضه آب فعلی هند تنها 740 میلیارد مترمکعب است.
کمتر از 9سال دیگر این غول در حال توسعه با رشد جمعیت و تقاضای بالا، تنها نیمی از منابع آب شیرین خود را در اختیار دارد که این به معنی بحران آبی است. احتمال میرود که در مناطق مشترک آبی این کشور با پاکستان نیز تنشها بالا گیرد.
9- اگر روند مصرف فعلی تغییر نکند، جهان در سال 2030 تنها 60 درصد آب مورد نیاز خود را خواهد داشت.
سازمان ملل هشدار داد که جهان ممکن است در 15 سال آینده با 40 درصد کمبود آب مواجه شود، مگر اینکه کشورها به طور چشمگیری استفاده خود از این منبع را تغییر دهند.
بسیاری از ذخایر آب زیرزمینی در حال حاضر رو به اتمام است، در حالی که پیشبینی میشود الگوهای بارندگی با تغییرات آب و هوایی نامنظم تر شود.
از آنجایی که جمعیت جهان تا سال 2050 به 9 میلیارد نفر افزایش مییابد، آب زیرزمینی بیشتری برای کشاورزی، صنعت و مصرف شخصی مورد نیاز خواهد بود.
این گزارش پیشبینی میکند که تقاضای جهانی آب تا سال 2050 تا 55 درصد افزایش یابد، در حالی که ذخایر کاهش مییابد.
اگر روند مصرف فعلی تغییر نکند، جهان در سال 2030 تنها 60 درصد آب مورد نیاز خود را خواهد داشت.
گزارش سالانه توسعه جهانی آب با اشاره به اینکه استفاده کارآمدتر میتواند عرضه کافی را در آینده تضمین کند، میگوید: «تا زمانی که تعادل بین تقاضا و عرضه محدود برقرار نشود، جهان با کمبود شدید آب جهانی مواجه خواهد شد».
10- تا سال 2035، مصرف انرژی در جهان 35 درصد افزایش مییابد که به نوبه خود بر اساس گزارش آژانس بینالمللی انرژی، مصرف آب را 5 درصد افزایش میدهد.
سیستمهای انرژی جهان به طور جدایی ناپذیری با سیستمهای آبی مرتبط هستند.
با افزایش تقاضا برای هر دو منبع، کمبود آب میتواند حیات بلندمدت پروژههای انرژی را تهدید کند و مانع توسعه شود.
برای کاهش خطرات این چالش، بانک جهانی Thirsty Energy را راهاندازی کرده است، یک ابتکار جهانی برای کمک به کشورها برای آماده شدن برای آینده ای نامطمئن در حال حاضر از طریق کمیکردن مبادلات و شناسایی هم افزایی بین مدیریت منابع آب و انرژی.
امنیت انرژی و آب برای توسعه انسانی و اقتصادی بسیار مهم است. این دو منبع اکنون بیش از هر زمان دیگری به هم مرتبط هستند — تقریباً در تمام فرآیندهای تولید انرژی، از تولید برق آبی، خنکسازی و سایر اهداف در نیروگاههای حرارتی، تا استخراج و فرآوری سوخت، به مقادیر قابل توجهی آب نیاز است. برعکس، بخش آب برای استخراج، تصفیه و انتقال آب به انرژی – عمدتاً به شکل برق – نیاز دارد. هم انرژی و هم آب در تولید محصولات زراعی استفاده میشود، از جمله محصولاتی که برای تولید انرژی از طریق سوختهای زیستی استفاده میشوند.
اما انرژی و منابع آب تحت فشار بیسابقهای قرار دارند و رقابت فزایندهای برای استفاده از آنها از سوی مردم، صنایع، اکوسیستمها و اقتصادهای در حال رشد وجود دارد.
از آنجایی که جمعیت جهان به 9 میلیارد نفر میرسد، تقاضا نیاز به افزایش 50 درصدی در تولیدات کشاورزی و افزایش 15 درصدی در برداشت آب از قبل کاهش یافته دارد. بر اساس گزارش آژانس بینالمللی انرژی، تا سال 2035، مصرف انرژی جهان 35 درصد افزایش مییابد که به نوبه خود مصرف آب را 15 درصد و مصرف را 85 درصد افزایش میدهد.
11- تا سال 2040 آب کافی در جهان برای رفع تشنگی جمعیت جهان و حفظ راه حلهای انرژی و انرژی فعلی وجود نخواهد داشت، اگر به کاری که امروز انجام میدهیم ادامه دهیم.
در سراسر جهان از آب برای تولید برق استفاده میشود، اما نتایج تحقیقات جدید نشان میدهد که اگر وضعیت انرژی و برق تا قبل از آن بهبود نیابد، تا سال 2040 آب کافی برای پاسخگویی به تقاضا در جهان وجود نخواهد داشت.
دو گزارش جدید که بر ارتباط جهانی آب برق تمرکز دارند به تازگی منتشر شده است (تحقیق گروهی از محققان دانشگاه آرهوس دانمارک، دانشکده حقوق ورمونت و شرکت CNA در ایالات متحده). سه سال تحقیق نشان میدهد تا سال 2040 آب کافی در جهان برای رفع تشنگی جمعیت جهان و حفظ راه حلهای انرژی و انرژی فعلی وجود نخواهد داشت، اگر به کاری که امروز انجام میدهیم ادامه دهیم. این تضاد بین نیازهای رقیب، بین تقاضای آب آشامیدنی و انرژی است.
در اکثر کشورها، برق بزرگترین منبع مصرف آب است، زیرا نیروگاهها برای عملکرد به چرخههای خنککننده نیاز دارند. تنها سیستمهای انرژی که به چرخه خنککننده نیاز ندارند، سیستمهای بادی و خورشیدی هستند و بنابراین یکی از توصیههای اولیه صادر شده توسط این محققان، جایگزینی سیستمهای برق قدیمیبا سیستمهای بادی و خورشیدی پایدارتر است.
این تحقیق همچنین به یافتههای شگفتآوری دست یافته است که اکثر سیستمهای قدرت حتی میزان آب مصرف شده برای ادامه کار سیستمها را ثبت نمیکنند.
12- پیشبینی میشود که تا سال ۲۰۵۰ تعداد افرادی که در حوضههای رودخانهای تحت تنش شدید آبی زندگی میکنند به ۳.۹ میلیارد نفر برسد که در مجموع بیش از ۴۰ درصد از جمعیت جهان را تشکیل میدهد.
پیشبینی میشود که تقاضای آب بین سالهای 2000 تا 2050 به میزان 55 درصد در سطح جهان افزایش یابد. افزایش تقاضا عمدتاً از طریق تولید (+400%)، برق (+140%) و مصرف خانگی (+130%) خواهد بود. در مواجهه با این تقاضاهای رقابتی، فضای کمی برای افزایش آب برای آبیاری وجود خواهد داشت.
این وضعیت با دو عامل ترکیب میشود. اولاً، پیشبینی میشود که تعداد افرادی که در حوضههای رودخانهای تحت تنش شدید آب زندگی میکنند تا سال 2050 به 3.9 میلیارد نفر برسد که مجموعاً بیش از 40 درصد از جمعیت جهان را تشکیل میدهند .
در حوضههای تحت تنش آبی، تغییرات جزئی در رژیمهای آبی (خشکسالی) میتواند پیامدهای عمدهای داشته باشد. دوم، کاهش آبهای زیرزمینی، که بین سالهای 1960 و 2000 بیش از دو برابر شد، ممکن است در دهههای آینده به بزرگترین تهدید برای کشاورزی و منابع آب شهری در چندین منطقه تبدیل شود.
13- در مقایسه با امروز، احتمالاً پنج برابر بیشتر زمینها تا سال 2050 تحت «خشکسالی شدید» قرار خواهند گرفت.
بر اساس این گزارش ناسا در فهرست اعلام شده 45 کشور در معرض خطر خشکسالی قرار دارند
14- تغذیه 9 میلیارد نفر تا سال 2050 به افزایش 60 درصدی تولیدات کشاورزی و افزایش 5 درصدی در برداشت آب نیاز دارد.
بر اساس گزارش ژوئن 2019 سازمان ملل متحد، انتظار میرود جمعیت جهان تا سال 2050 به 9.7 میلیارد نفر برسد که نسبت به سال 2019، 2 میلیارد نفر افزایش یافته است.
به گفته موسسه منابع جهانی (WRI)، برای پاسخگویی به این تقاضای رو به رشد سریع، تولید مواد غذایی باید حدود 60 درصد افزایش یابد، که برای پاسخگویی به این تقاضا به 593 میلیون هکتار زمین کشاورزی اضافی نیاز دارد – مساحتی تقریبا دو برابر وسعت هند.
تفاوت بین زمینهای موجود امروز و آنچه در آینده مورد نیاز خواهد بود، همان چیزی است که WRI آن را “شکاف زمین” مینامد و پیامدهای آب و هوایی عظیمی دارد. با نزدیک شدن به سال 2050، از بین بردن شکاف زمین، با استفاده نکردن از هیچ زمین اضافی برای تغذیه جهان در سال 2050، باید بخشی از یک برنامه پایدار باشد.
15- پیشبینی میشود تقاضای آب تا سال 2050 به میزان 55 درصد افزایش یابد (شامل افزایش 400 درصدی تقاضای آب در کارخانه).
این گزارش پیشبینی میکند که از اثرات مستقیم افزایش مصرف انرژی، افزایش 70 درصدی در انتشار دیاکسید کربن انرژی محور (energy-oriented carbon dioxide) و افزایش کلی انتشار گازهای گلخانهای 50 درصدی خواهد بود. این امر با افزایش میانگین دمای جهانی بین 3 تا 6 درجه سانتیگراد، بالاتر از سطح پیش از صنعتی شدن مرتبط است.
این امر با افزایش میانگین دمای جهانی بین 3 تا 6 درجه سانتیگراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن، مرتبط است. آلودگی هوا بر آبهای آلوده و کمبود خدمات بهداشتی بهعنوان علت اصلی مرگ و میر زودرس در سراسر جهان پیشی میگیرد و به طور بالقوه به 3.6 میلیون مرگ در سال – بیشتر در چین و هند – افزایش مییابد.
پیشبینی میشود که میزان مرگ و میر ناشی از ازن سطح زمین در میان کشورهای OECD یکی از بالاترین نرخهای جهان باشد که بخشی از آن به دلیل جمعیت شهرنشین و سالخورده است. اما رشد جمعیت اثرات مستقیمتری بر محیط زیست دارد. منابع طبیعی جهان قرار است تحت فشار بیسابقهای قرار بگیرند. پیشبینی میشود که تقاضای آب تا سال 2050 به میزان 55 درصد رشد کند (شامل افزایش 400 درصدی تقاضای آب در کارخانهها)، زمانی که 40 درصد از جمعیت جهان در مناطق تحت فشار آب زندگی میکنند.
این گزارش کاهش آبهای زیرزمینی را به عنوان بزرگترین تهدید برای منابع آب کشاورزی و شهری معرفی میکند. پیشبینی میشود که آلودگی منابع آب با مواد مغذی باعث کاهش بیشتر تنوع زیستی آبزیان شود. و اگرچه تعداد افرادی که به یک منبع آب “بهبود” دسترسی دارند باید افزایش یابد، این گزارش پیشبینی میکند که تا سال 2050، 1.4 میلیارد نفر بدون خدمات بهداشتی اولیه خواهند بود. افسوس که “بهبود” لزوماً معادل “به اندازه کافی خوب” نیست.
16- تا سال 2050، از هر 5 کشور در حال توسعه، یک کشور با کمبود آب مواجه خواهد شد (سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل).
گروه منابع آب پیشبینی میکند تا سال 2030، نیازهای جهانی آب ممکن است تا 40 درصد بیشتر از استفاده پایدار باشد. سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) پیشبینی میکند که تقریبا نیمیاز مردم جهان تحت تنش شدید آب زندگی خواهند کرد.
در حال حاضر، تنش آبی – که در آن منابع آب قابل اطمینان با سرعت بیشتری نسبت به جبران آن مصرف میشود – گسترده است و انتظار میرود در سالهای آینده به طور قابل توجهی افزایش یابد، به ویژه در شمال آفریقا، خاورمیانه و آسیا. بر اساس گزارش سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل متحد، تا سال 2050، از هر 5 کشور در حال توسعه، 1 کشور با کمبود آب مواجه خواهد شد.
17- بین سالهای 2050 تا 2100، 85 درصد احتمال خشکسالی در دشتهای مرکزی و جنوب غربی ایالات متحده وجود دارد که 35 سال یا بیشتر طول بکشد.
بر اساس سوابق حلقه درختان، دانشمندان میدانند که خشکسالیهای شدید همزمان با فروپاشی فرهنگ اجدادی پوئبلو بوده است. خشکسالیهای بزرگی در سالهای 1100 و 1200 رخ داد، همزمان با رها شدن دهکدههای سنگی در مسا ورد، چاکو کنیون و جاهای دیگر در فلات کلرادو.
اکنون، محققان از همان رکوردهای حلقه درخت برای پیشبینی آینده خشکسالی در ایالات متحده استفاده کرده اند. پس از تجزیه و تحلیل مدلهای اقلیمیکه شامل سوابق تاریخی و بررسی روندهای خشکسالی آشکار شده در حلقههای درختان در 1000 سال گذشته است، دانشمندان احتمال قویای از خشکسالیهای بزرگ را قبل از سال 2100 در دشتهای جنوب غربی و مرکزی پیشبینی کردند.
توبی الت، یکی از نویسندگان این مطالعه، دانشمند آب و هوا در دانشگاه کرنل در ایتاکا، نیویورک، گفت که احتمال خشکسالی 35 سال یا بیشتر بین سالهای 2050 تا 2100، 85 درصد است. [بدترین خشکسالی در تاریخ ایالات متحده]
18- اگر کشاورزان در کانزاس به آبیاری با نرخ فعلی ادامه دهند، 69 درصد از آبخوان اوگالالا در 50 سال آینده از بین خواهد رفت.
منهتن – اگر روند فعلی آبیاری ادامه یابد، 69 درصد از آبهای زیرزمینی ذخیره شده در آبخوان High Plains کانزاس در 50 سال آینده تخلیه میشود. اما کاهش فوری مصرف آب میتواند طول عمر سفره را افزایش دهد و تولید خالص کشاورزی را تا سال 2110 افزایش دهد.
این یافتهها بخشی از مطالعهای است که به تازگی توسط دیوید استوارد، استاد مهندسی عمران، و همکارانش در دانشگاه ایالتی کانزاس منتشر شده است. این مطالعه در دسترس بودن آینده آب زیرزمینی در آبخوان High Plains – که آبخوان Ogallala نیز نامیده میشود – و اینکه چگونه کاهش استفاده روی گاوها و محصولات زراعی تأثیر میگذارد، بررسی میکند. این آبخوان 30 درصد از آبهای زیرزمینی آبی آمریکا را تامین میکند و به عنوان مهمترین منبع آبیاری کشاورزی در کانزاس عمل میکند.
در مجله علمیProceedings of the National Academy of Sciences of United States of America یا PNAS، “بهره برداری از ذخایر آب زیرزمینی ناپایدار برای تولید کشاورزی در آبخوان High Plains کانزاس، پیشبینی تا 2110” آمده است. تکمیل این مطالعه چهار سال طول کشید و توسط بنیاد ملی علوم، وزارت کشاورزی ایالات متحده و موسسه حمل و نقل روستایی دانشگاه ایالتی کانزاس تأمین مالی شد.
استوارد گفت: “من فکر میکنم به طور کلی درک شده است که سطح آبهای زیرزمینی در حال کاهش است و در مقطعی در آینده نرخ پمپاژ آب زیرزمینی باید کاهش یابد.” با این حال، سوالات زیادی در مورد اینکه چقدر آب دوام میآورد، چقدر طول میکشد تا آبخوان دوباره پر شود و جامعه چه کاری میتواند انجام دهد، وجود دارد.
استوارد این مطالعه را با مایکل آپلی از دانشگاه ایالتی کانزاس، استاد علوم بالینی و متخصص در تولید گاو انجام داد.
منابع :