چین از اواخر دهه 1990، با تمام توان به سوی توسعه قابلیت‌های نظامی سایبری‌اش حرکت کرده است. در ابتدا، این کشور تنها روی قطع کردن ارتباطات آزمایش می‌کرد. با این حال از اوایل دهه 2000، چین یک استراتژی حساب‌شده جاسوسی سایبری را دنبال کرده است. حملات ساده علیه تارنماهای رسمی تایوانی و کره‌جنوبی به حملات پیچیده‌تری تبدیل شده‌اند.
در سال 2002، تصور می‌شد دالایی لاما قربانی حمله اسب تروجان چینی شده باشد که در آن یک ویروس به شکل برنامه‌های بی‌خطری مانند مایکروسافت ورد تغییر شکل می‌دهد اما اطلاعات خصوصی را به یک سازمان دیگر می‌فرستد.
چین بزرگترین سارق تجاری دنیا!
سرقت مالکیت فکری و اسرار تجاری که می‌تواند برای کمک به موسسات متعلق به دولت و مورد حمایت آن به کار گرفته شوند.
سیاست‌های سایبری در پیوند با سایر سیاست‌های نظامی و اقتصادی این کشور، حتی به هزینه خشم و آزردگی سایر نقاط جهان، به شکلی تهاجمی به شرکت‌های چینی کمک می‌کنند.
یک گروه آمریکایی متشکل از مقامات سابق قدرتمند شرکتی، نظامی و دولتی، با ایجاد کمیسیونی که یافته‌هایش را در ماه مه 2013 منتشر کرد برآورد می‌کرد که زیان سالانه دزدی مالکیت فکری از سوی چین بیش از 300 میلیارد دلار بود، که با مجموع مقدار کالاهایی که هر ساله از ایالات متحده به کل قاره آسیا صادر می‌شود، برابری می‌کند.
کیت الکساندر ، مدیر آژانس امنیت ملی (ان‌اس‌ای ) در آن زمان، مجموع ارزش کل مالکیت فکری آمریکایی‌ها را 5 تریلیون دلار تخمین زد که چین هر ساله 6 درصد از آن را سرقت می‌کند.
چین در صدر سرقت مالکیت فکری!
البته، ایالات متحده تنها کشوری نیست که هدف این سرقت‌های آی‌پی قرار می‌گیرد.
شرکت مخابرات کانادا، نورتل نتورکس، که در دوره اوجش 94 هزار کارمند را استخدام کرده بود، به دلیل یک دهه جاسوسی سایبری به شدت ورشکسته شد.
از سال 2000 تا 2009، وقتی نورتل نتورکس در صف ورشکستگی قرار گرفت، این شرکت مکررا توسط عوامل چینی هک شد و بسیاری از مالکیت فکری آن به شرکت‌های چینی رسید که محصولات مشابهی می‌فروختند.
بیشتر بخوانید: ریشه‌های نبرد تجاری چین و آمریکا
بسیاری از کشورها، از جمله ایالات متحده، درگیر فعالیت سایبری هستند که خشم سایر کشورهای جهان را برمی‌انگیزد، اما وقتی نوبت به دزدی انبوه مالکیت فکری برسد، چین هیچ همتایی ندارد.
گزارش حملات سایبری چین به آمریکا
در سال 2013، یک شرکت امنیت سایبری آمریکایی گزارشی ارائه کرد که به طور مفصل اندازه و حوزه قابلیت‌های سایبری چین را با تمرکز بر «واحد 61398 ارتش آزادی‌بخش خلق » (پی‌ال‌ای ) بیان می‌کرد.
گمان می‌رود واحد 61398 پی‌ال‌ای که در محلی در منطقه پودونگ شانگهای کار می‌کند، پیشرفته‌ترین و بیشترین منابع مالی را در بین 20 واحد نظامی سایبری چین داشته باشد.
از سال 2006، این واحد مسوول حملات علیه شرکت‌های عمدتا آمریکایی در تقریبا تمام بخش‌ها از جمله فناوری اطلاعات، حمل و نقل، خدمات مالی، مراقبت‌های سلامت، آموزش، انرژی و معدن‌کاوی شده است.
وقتی با چنین پدیده‌های شگرفی در جهان تجارت و اقتصاد مواجه می‌شویم، ناگزیرا باید به این موضوع فکر کرد که ضعف در امنیت سایبری ممکن است چه عواقبی وخیمی برای یک کشور داشته باشد!؟
رشد اینترنت اشیاء | سیاست کشورها در آینده باید چگونه باشد؟
ممکن است تمامی آن‌چه طی سال‌ها تلاش کارآفرینان یک کشور ساخته و پرداخته شده و در حال نهایی شدن برای ورود به اقتصاد آن است، ناگهان سر از چین دربیاورد!
کشوری که در اندک زمانی همچون هجوم مورچه‌ها به طعمه، تمامی آن‌چه که دارای منفعت اقتصادی و تجاری است به سیطره خود درمی‌آورد.
از طرف دیگر ممکن است نیاز باشد به کشورهایی که به‌صورت غیررسمی با کشوری وارد جنگ شده‌اند (مثل جنگ تجاری آمریکا و چین) به طرف مقابل حمله سایبری کرده و ضربات مهلک اقتصادی به آن کشور وارد کنند.
مطالب جالب در این زمینه که پیشنهاد می‌شود مطالعه نمایید:
دورنمای اقتصاد پیش‌رو در بررسی استراتژی‌های نوین در آینده اقتصادی – اجتماعی دنیا
این مسئله وقتی مهم‌تر می‌شود که بدانیم ظرف 10 سال آینده، با اینترنتی شدن بیش از پیش اشیاء دامنه این مسئله (امنیت سایبری) تا حد بسیار زیادی گسترده خواهد شد و ضعف در این زمینه می‌تواند پاشنه آشیل کشورها باشد.
جهت روشن شدن این مسئله بیایید نگاهی به پدیده ” اینترنتی شدن اشیاء” بزنیم.
اینترنت اشیا، پدیده مهم سال‌های آتی
دیجیتالی کردن تقریبا همه چیز یکی از مهمترین تحولات اقتصادی 10 سال آینده محسوب می‌شود.
از سال 2015 تا 2020، تعداد دستگاه‌های ارتباط بی‌سیم از مقدار تخمینی 16 میلیارد به 40 میلیارد عدد خواهد رسید.
جان چمبرز، رئیس «سیسکو سیستمز» گفته بود: «اگر یک دهه بعد به گذشته یعنی امروز (2014) نگاه کنید، تاثیر اینترنت اشیا را خواهید دید و من پیش‌بینی می‌کنم که در عرض یک دهه 5 تا 10 برابر تاثیرگذارتر از کل تاثیری شود که اینترنت تا به امروز گذاشته است.»
چمبرز پیش‌بینی می‌کند که اینترنت اشیا به یک بازار جهانی 19 تریلیون دلاری رشد کند. برای مقایسه، تولید ناخالص داخلی سراسر جهان در حال حاضر تنها کمی بیشتر از 100 تریلیون دلار است.
رشد اینترنت اشیا ناشی از 4 عامل اصلی است.
- نخستین عامل تعداد خودروهای متصل به اینترنت در جاده‌ها است که انتظار می‌رود از 23 میلیون دستگاه در سال 2015 به 152 میلیون دستگاه در سال 2020 برسد.
- عامل دوم پیدایش فناوری پوشیدنی است که استفاده از آن بین سال‌های 2013 و 2014 دو برابر شده است.
- عامل سوم افزوده شدن کنترل‌های هوشمند در خانه‌های ما است، از ترموستات‌ها و سیستم‌های امنیتی گرفته تا هر چیز دیگری. با توجه به یک گزارش تحقیقاتی شرکت ژونیپر، انتظار می‌رود تا سال 2018 درآمدهای ایجاد شده از خدمات خانه‌های هوشمند در بازار جهانی به ارزش 71 میلیارد دلار برسد.
- عامل چهارم نیز تولید است. گزارشی از موسسه مک‌کنزی پیش‌بینی می‌کند که تا سال 2025، اپلیکیشن‌های اینترنت اشیا می‌توانند تاثیر اقتصادی 900 میلیارد تا 2.3 تریلیون دلاری در سال تنها در بخش تولیدات کارخانه‌ای داشته باشند. مک کنزی این برآورد را براساس پس‌انداز بالقوه 2.5 تا 5 درصدی در هزینه‌های عملیاتی، یکپارچگی اینترنت اشیا با شبکه خطوط نیرو و اپلیکیشن‌های خدمات بخش خصوصی مانند زباله، سیستم‌های گرمایش و آب انجام داده است و بر این باور هستند که اتلاف آن می‌تواند سالانه 10 تا 20 درصد کاهش یابد.
خطر بزرگ در رشد اینترنت اشیاء
با رشد سریع این فناوری‌ها، ما همچنین در حال خلق یک مجموعه جدید تقریبا تصورناپذیری از آسیب‌پذیری‌ها و مجاری برای هک‌های امنیت سایبری هستیم.
با خیزش اینترنت اشیا، امنیت سایبری به همان اندازه رشد نمی‌کند. کریس برانک ، استاد رایانه و سیستم‌های اطلاعاتی در دانشگاه هوستون می‌گوید: «در طراحی این سیستم‌ها، امنیت موضوعی است که اغلب بعدها فکری به حال آن خواهد شد.»