اهداف توسعه پایدار | هدف 9- صنعت، نوآوری و زیرساخت

توسعه پایدار

صنعتی شدن فراگیر و پایدار همراه با نوآوری و زیرساخت می‌تواند نیروهای اقتصادی پویا و رقابتی را وارد عرصه توسعه کند و باعث ایجاد اشتغال و درآمد می‌شود.

این عوامل نقش کلیدی در معرفی و ترویج فناوری‌های جدید، تسهیل تجارت درون‌مرزی و بین‌المللی، همچنین امکان استفاده کارآمد از منابع ایفا می‌کنند.

روند سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه

با این حال، جهان هنوز راه درازی برای استفاده کامل از این پتانسیل در پیش دارد. کشورهای کمتر توسعه یافته، به ویژه، برای دستیابی به هدف 2030 و افزایش سرمایه‌گذاری در تحقیقات علمی‌‌و نوآوری، باید توسعه بخش تولید خود را تسریع بخشند.

نوآوری و پیشرفت فناوری برای یافتن راه‌حل‌های پایدار برای چالش‌های اقتصادی و زیست محیطی، مانند افزایش بهره‌وری منابع و انرژی، کلیدی است.

در سطح جهانی، سرمایه‌گذاری در تحقیق و توسعه (R&D) به عنوان نسبتی از تولید ناخالص داخلی از 1.5 درصد در سال 2000 به 1.7 درصد در سال 2015 افزایش یافت و در سال 2017 تقریباً بدون تغییر باقی ماند، اما در مناطق در حال توسعه تنها کمتر از 1 درصد بوده است.

وضعیت جهان در زیرساخت‌های ارتباطی

از نظر زیرساخت‌های ارتباطی، بیش از نیمی‌از جمعیت جهان اکنون آنلاین هستند و تقریباً کل جمعیت جهان در منطقه ای تحت پوشش شبکه تلفن همراه زندگی می‌کنند. تخمین زده می‌شود که در سال 2019، 96.5 درصد حداقل تحت پوشش شبکه 2G قرار داشته باشند.

همه‌گیری ویروس کرونا نیاز فوری به زیرساخت‌های انعطاف‌پذیر را آشکار کرده است. بانک توسعه آسیایی خاطرنشان می‌کند که زیرساخت‌های حیاتی منطقه در بسیاری از کشورها با وجود رشد و توسعه سریع اقتصادی که منطقه طی دهه گذشته تجربه کرده است، هنوز به اندازه کافی وجود ندارد.

بررسی اقتصادی و اجتماعی آسیا و اقیانوسیه نشان می‌دهد که مقاوم سازی زیرساخت‌ها در برابر بلایا و تغییرات آب و هوایی مستلزم سرمایه‌گذاری اضافی 434 میلیارد دلاری در سال است.

این مبلغ ممکن است در برخی از مناطق فرعی، مانند کشورهای جزیره کوچک در حال توسعه اقیانوس آرام، حتی بیشتر باشد.

صنعت، نوآوری و زیرساخت

سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و نوآوری محرک‌های مهم رشد و توسعه اقتصادی است. با توجه به اینکه اکنون بیش از نیمی‌ از جمعیت جهان در شهرها زندگی می‌کنند، حمل و نقل انبوه و انرژی‌های تجدیدپذیر، مانند رشد صنایع جدید و فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات، اهمیت بیشتری پیدا می‌کنند.

شهرهایی که در آن‌ها تمامی‌زباله‌ها و دوریزها یا به استفاده مجدد می‌شوند، یا به انرژی تبدیل می‌شوند یا بدون هیچ آسیبی جذب طبیعت می‌شوند.
در این شهرها از منابع انرژی تجدیدپذیر نظیر انرژی باد و خورشید استفاده می‌شود
شهرهای چرخشی

پیشرفت فناوری همچنین برای یافتن راه‌حل‌های پایدار برای چالش‌های اقتصادی و زیست محیطی، مانند ایجاد مشاغل جدید و ارتقای بهره‌وری انرژی، کلیدی است. ترویج صنایع پایدار، و سرمایه‌گذاری در تحقیقات علمی‌و نوآوری، همه راه‌های مهمی‌برای تسهیل توسعه پایدار هستند.

سازمان ملل تخمین زده است که تا پایان سال ۲۰۲۱ میلادی حدود ۳۸% از جمعیت مردم جهان، تقریباً ۲.۹ میلیارد نفر، هنوز به اینترنت دسترسی ندارند؛ شایان ذکر است که ۹۶% از این افراد در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند (واشنگتن پست)

پر کردن این شکاف دیجیتالی برای تضمین دسترسی برابر به اطلاعات و دانش و همچنین تقویت نوآوری و کارآفرینی بسیار مهم است

آمار و ارقام جهانی در حوزه صنعت، نوآوری و زیرساخت

در سال 2018، 96 درصد از جمعیت جهان در دسترس سیگنال تلفن همراه زندگی می‌کردند و 90 درصد مردم می‌توانستند از طریق نسل سوم (3G) یا شبکه با کیفیت بالاتر به اینترنت دسترسی داشته باشند.

16 درصد از جمعیت جهان به شبکه‌های پهن باند تلفن همراه دسترسی ندارند.

سهم جهانی ارزش افزوده تولید در تولید ناخالص داخلی از 15.2 درصد در سال 2005 به 16.3 درصد در سال 2017 افزایش یافت که ناشی از رشد سریع تولید در آسیا بود.

کشورهای کمتر توسعه یافته پتانسیل بسیار زیادی برای صنعتی شدن در مواد غذایی و آشامیدنی (صنایع کشاورزی) و منسوجات و پوشاک با چشم انداز خوبی برای ایجاد اشتغال پایدار و بهره‌وری بالاتر دارند.

در سال 2019، میزان ظرفیت جدید انرژی تجدیدپذیر اضافه شده (به استثنای آبی‌های بزرگ) با 184 گیگاوات، 20 گیگاوات بیشتر از سال 2018، بالاترین میزان بود.

سرمایه‌گذاری ظرفیت در انرژی خورشیدی در سال 2019 با 3 درصد کاهش به 131.1 میلیارد دلار رسید، در حالی که ظرفیت بادی با افزایش 6 درصدی به 138.2 میلیارد دلار رسید – این اولین باری است که باد از نظر دلار از سال 2010 بر انرژی خورشیدی برتری داشته است.

کشورهای در حال توسعه به پیشی گرفتن از اقتصادهای توسعه‌یافته در سرمایه‌گذاری انرژی‌های تجدیدپذیر ادامه دادند. در سال 2019، آنها 152.2 میلیارد دلار متعهد شدند که در مقایسه با 130 میلیارد دلار برای کشورهای توسعه یافته.

اهداف SDG-9 در صنعت، نوآوری و زیرساخت

9.1 – توسعه زیرساخت‌های با کیفیت، قابل اعتماد، پایدار و انعطاف‌پذیر، از جمله زیرساخت‌های منطقه‌ای و فرامرزی، برای حمایت از توسعه اقتصادی و رفاه انسانی، با تمرکز بر دسترسی مقرون به‌صرفه و عادلانه برای همه.

9.2 – ترویج صنعتی شدن فراگیر و پایدار؛ تعیین افق زمانی تا سال 2030 به‌منظور افزایش چشمگیر سهم صنعت از اشتغال و تولید ناخالص داخلی، متناسب با شرایط ملی و دو برابر شدن سهم آن در کشورهای کمتر توسعه‌یافته.

9.3 – افزایش دسترسی شرکت‌های صنعتی و سایر شرکت‌های کوچک مقیاس، به‌ویژه در کشورهای در حال توسعه، به خدمات مالی، از جمله اعتبار مقرون به صرفه، و ادغام آن‌ها در زنجیره‌های ارزش و بازارها.

9.4 – تا سال 2030، زیرساخت‌ها و صنایع مقاوم‌سازی را با افزایش بهره‌وری در استفاده از منابع ، پذیرش بیشتر فناوری‌ها و فرآیندهای صنعتی پاک و سازگار با محیط زیست و همکاری همه کشورها مطابق با قابلیت های مربوطه خود، ارتقا دهید تا به پایداری برسند.

اقتصاد چرخشی، اقتصادی پاک، بدون زباله و مبتنی بر انرژی‌های تجدیدپذیر

9.5 -بهبود وضعیت تحقیقات علمی، ارتقای قابلیت‌های فن‌آوری بخش‌های صنعتی در همه کشورها، به‌ویژه کشورهای در حال توسعه، از جمله تشویق نوآوری با چشم‌انداز سال 2030 و افزایش قابل ملاحظه تعداد نیروی کار در بخش تحقیق و توسعه (به ازای هر یک میلیون نفر)، همچنین افزایش هزینه‌های تحقیق و توسعه دولتی و خصوصی.

محققان تحقیق و توسعه به ازای هر میلیون نفر 2018

حمایت‌های مالی و سیاسی

9-A تسهیل توسعه زیرساخت‌های پایدار و انعطاف‌پذیر در کشورهای در حال توسعه، از طریق افزایش حمایت مالی، فناوری و فنی از کشورهای آفریقایی، کشورهای کمتر توسعه‌یافته، کشورهای در حال توسعه محصور در خشکی و کشورهای در حال توسعه جزیره‌ای کوچک.

9-Bحمایت از توسعه فناوری داخلی، تحقیق و نوآوری در کشورهای در حال توسعه، شامل تضمین بستر سیاسی مناسب برای تنوع صنعتی و بالا بردن ارزش‌افزوده کالاها

9-Cافزایش چشمگیر دسترسی به فناوری اطلاعات و ارتباطات و تلاش برای ارائه دسترسی جهانی و مقرون به‌صرفه به اینترنت در کشورهای کمتر توسعه یافته تا سال 2020