شماره ثبت در ارشاد: 83160

رسانه اقتصادی و اجتماعی دورنما

دوره کامل اقتصاد آب | بخش دوم : احساسات اخلاقی و بازار آب


به طور معمول، بسیاری اشخاص، احساسات و نظرات اخلاقی مستحکمی در خصوص مدیریت بهینه­ منابع آبی دارند.

بیایید بررسی کنیم که چگونه این موضوع، در عمل منابع آبی را تحت تاثیر قرار می­ دهد.


بیش­تر مردم جامعه معتقدند که آب، بخشی از میراث مشترک جوامع بشری است، یا این که انحصارا به زمین یا طبیعت اختصاص دارد. لذا، برخی اشخاص از منظر اخلاقی احساس می­ کنند، آب نباید در مالکیت خصوصی افراد قرار بگیرد (یعنی آب کالایی عمومی است و به همگان تعلق دارد).


این ­که یک شخص (شخصیت حقیقی) یا یک واحد نهادی (شخصیت حقوقی) حجم گسترده­ ای آب یا جریان­ های آبی (منابع آبی سطحی و زیرزمینی) را تصاحب کند و بگوید این آب به من تعلق دارد و نه دیگران، فعالیتی بسیار ناخوشایند است.

جگ آب


تصور کنید سوار بر شتر در بیابانی خشک و سوزان سفر می­ کنید و بسیار تشنه ­اید، لذا برای ادامه­ حیات به آب نیاز دارید. در ادامه مسیر، به یک روستا می­ رسید که یک شخص مالک تمام آب منطقه است و می­ گوید اگر آب می خواهید، باید یک میلیون یا یک میلیارد دلار پرداخت کنید.

آیا می‌دانستید آب در حال حاضر هم‌قامت با طلا و دلار، از جمله گران‌بهاترین کالای مورد معامله در بورس ایالات متحده آمریکا است؟

معامله آب |خرید و فروش آب همچون طلا و نفت!

لذا به اعتقاد بسیاری، این فعالیت به هیج عنوان صحیح نیست و این همان بخشی از احساسات اخلاقی است که آب نباید در مالکیت خصوصی افراد باشد.


در این جا، هدف این نیست که بگوییم این احساس اخلاقی صحیح یا غلط است، یا جنبه­ اقتصادی دارد.

آیا می‌توان برای همیشه آب را به بخش خصوصی داد؟

به محض این که ما چیزی را برداشته (برای نمونه آب یا غذا) و بگوییم، باید تحت مالکیت خصوصی قرار بگیرد به طوری که یک شخص یا واحد نهادی از سایرین وجوهی دریافت کند، نتیجه عموما چیست؟


نتیجه به طور عموم کمبود یا کمیابی شدید آن کالا است.

زیرا، هیچ کس انگیزه­ تامین آب و انتقال تا منزل مسکونی یا انگیزه این که اطمینان حاصل کند آن منبع آب تجدید می ­شود و از آن نگهداری و مراقبت کند را ندارد.

پس نگاه اقتصادی به این احساسات اخلاقی کمی واقع گرایانه­ تر است و تلاش نمی­ کند با اخلاقیات به مبارزه مستقیم بپردازد.

اقتصاد آب | مکانیسم های اقتصادی ضرورتی انکارناپذیر در مدیریت صنعت آب و فاضلاب

بلکه اشاره می­ کند که رسیدن به هدف تامین آب بهتر و ارزان­تر برای مردم در بعضی مواقع با بدترین مالکیت خصوصی بر آب، به صورت مطلوب­تری قابل انجام است.

مالکیت بخش خصوصی بر آب

حال چه گزینه­ دیگری به جای مالکیت افراد بر منابع آبی وجود دارد؟

در صورت عدم وجود مالکیت خصوصی، کنترل، مدیریت و نگهداری نظام­مند منابع آبی، فعالیتی بسیار مشکل خواهد بود.

برای نمونه، یک چاه آب عمومی را تصور کنید که افراد جامعه برای مصرف آب از آن، بهره می­ برند و آب را از آن­جا به منازل شخصی حمل می­ کنند.

آبی که گران­تر، به احتمال زیاد غیر بهداشتی­ تر و مضرتر برای سلامتی است.

بنابراین، یک بحث عملگرایانه برای سطح قابل توجهی از مالکیت خصوصی منابع آبی وجود دارد. هر چند، همه این احساس اخلاقی را درک می­ کنند که آب، تا حدودی و به نوعی، میراث مشترک بشری است.

به کوشش مریم داودآبادی | برگردان ویدئو از کانال تلگرام کلاس درس اقتصاد توسعه

نظر شما