فریدمن در جایگاه یک نئوکلاسیک:
دیدگاههای فریدمن در زمینههای نقش پول و سیاستهای پولی در اقتصاد، دارای اهمیت فراوان است. «فریدمن» نیز چون «فیشر» و «ویکسل» به نقش افزایشِ حجم پول بهعنوان عامل اصلی تغییرات قیمتها و تولید واقعی در اقتصاد اشاره میکند.
مهمترین دیدگاههای فریدمن بهعنوان یک نئوکلاسیک عبارتاند از:
۱- بنیادیترین عامل تعیینکنندهی مخارج کلّی و درآمد ملّی، عرضه پول است.
۲- فریدمن ضمن ارائهی تفسیری جدید از نظریهی مقداری پول بهعنوان «نظریه برتری دارایی»، نظریهی پولی خود را با نظریهی سرمایه ادغام میکند.
۳- از دیدگاه او دولت در اجرای سیاست اشتغال، آن حیطهی عملی را که منحنی فیلیپس در اختیار میگذارد ندارد و از سوی دیگر با تغییر مفاهیم منحنی فیلیپس، اقدام به ارائهی نظریهی «رکود تورمی» میکند.
۴- از نگاه فریدمن در صورت ثبات در نرخ افزایش عرضهی پول، بیکاری نهایتا در سطح طبیعی خود تثبیت میشود و نرخ تورم سرانجام با تفاوت بین نرخ افزایش عرضه پول و نرخ رشد محصول ایجاد شده تعیین خواهد شد.
۵- به نظر فریدمن تغییر حجم پول از یک کانال مستقیم یعنی «رابطهی مبادلهی فیشر» تاثیری مطمئن بر درآمدهای پولی دارد.
۶- از دیدگاه فریدمن، مبلغ اسمی پول اهمیتی ندارد بلکه مهم، مبلغ واقعی یعنی «قدرت خرید پول» است. فریدمن معتقد است مردم، سماجت بسیاری نسبت به قدرت خریدی که مایل به نگهداریاش هستند از خود نشان میدهند و به سختی حاضرند تغییری در آن بهوجود آید.
۷- بنا به نظر فریدمن، حجم پول باید با توجه به تغییرات واقعی تغییر کند، تاثیر پول مستقیم و بلاواسطه است و افزایش حجم پول به فزونی عرضه و تقاضای واقعی کشیده میشود که نهایتاً سبب افزایش درآمد پولی خواهد شد.
۸- فریدمن در پاسخ به این پرسش که «آیا افزایش حجم پولی، صرفا قیمتها را افزایش میدهد یا تولید را بالا میبرد؟» پاسخ میدهد که این به سطح اشتغال و وجود ظرفیت تولیدی جامعه وابسته است. در هر حال، نتیجهی افزایش عرضهی پول، افزایش تقاضا و افزایش قطعی درآمد پولی است.
۹- علیرغم نظر قاطع کینرینها دربارهی ارجحیت سیاستهای مالی، پولیون معتقدند کارایی سیاستهای مالی مشروط و تنها هنگامی موثر خواهد افتاد که با تغییرات مناسبی در حجم پول در گردش همراه باشد، در غیر اینصورت، سیاستهای مالی از کارایی لازم برخوردار نخواهد بود، بنابراین سیاستهای مالی مانند کاهش مالیات و کسر بودجه با افزایش مالیات و مخارج دولت، فقط در شرایطی کاراست که با تغییرات مناسبی در حجم پول همراه باشد.
۱۰- فریدمن بهعنوان یک اقتصاددان نئوکلاسیک، کنترل حجم عرضه پول را تنها راه جلوگیری از پیدایش تورم و رکود اقتصادی میداند و معتقد است هرگاه عرضهی پول بهصورت مناسب و مداوم تعیین شده، مخارج، قیمتها و اشتغال، خودبهخود در سطح مناسبی قرار خواهند گرفت، بنابراین تنها سیاست لازم برای دولت آن است که حجم عرضه پول و نرخ رشد آن را کنترل کند. با افزایش محصول کل و درآمد پولی عرضه پول نیز افزایش مییابد ولی نرخ رشد عرضه پول نباید کمتر یا بیشتر از نرخ رشد عرضه محصول باشد.
منبع : کانال تلگرامی درباره آزادی