استرالیا بدترین خشکسالی را بین سال‌های 1997 و 2010 تجربه کرده است. برای مقابله با این چالش روش‌هایی از جمله حفاظت آب، تجارت آب، بازیافت آب، جمع آوری آب‌‌های سطحی (مانند آب باران و برف) و استفاده مجدد از پساب خانگی را به کار برده است.

با این حال برای پاسخ به تقاضای آب و چالش دسترسی به آب،‌ تصمیم به سرمایه‌گذاری حدود 15 میلیارد دلاری در حوزه بازیافت آب آشامیدنی و نمک ‌زدایی آب دریا گرفت که این شامل ساخت شش آب‌ شیرین ‌کن آب دریا، در پنج پایتخت ایالت اصلی و چهار کارخانه بازیافت آب آشامیدنی، در “بریزبن” بود.

نتیجه تحقیقات نشان می‌دهد که بروز خشکسالی در این کشور دارای اثرات بهداشتی و روانی گسترده در بین کشاورزان بوده است. ناامیدی و افسردگی شدید حداقل 15 درصد از مردان روستایی بین 30 تا 49 سال با شدت یافتن خشکسالی مرتبط است.

گلخانه های “سان دروپ”

این نخستین سیستم کشاورزی از این‌ دست در دنیا است و نیازی به خاک، آفت‌کش‌ها، سوخت‌های فسیلی و آب‌های زیرزمینی ندارد. با افزایش درخواست برای آب شیرین و انرژی، چهره‌ کشاورزی در آینده می‌تواند چنین چیزی باشد.

گروهی از دانشمندان بین المللی، سال های گذشته را با موشکافی فراوان به طراحی این گلخانه پرداخته‌اند. نخست، گلخانه‌ای آزمایشی در سال ۲۰۱۰ ساخته شد؛ سپس، در سال ۲۰۱۴ ساخت این گلخانه آغاز‌ شد و ۶ اکتبر ۲۰۱۶، به‌ طور رسمی راه‌ اندازی شد.

• این مزرعه آب دریا را به آب تازه ی آبیاری تبدیل می‌کند.
• این حجم آب برای تولید 17000 تن گوجه فرنگی در هر سال قابل استفاده بوده و 15% از تولید سالانه استرالیا را شامل می‌شود.
• مزرعه در منطقه خشک “augusta port” در جنوب استرالیا ساخته شده است.
• به دلیل این که سیستم به کار رفته برای پرورش گیاهان “هیدروپونیک ” است، در گلخانه “سان دروپ” به خاک حاصل خیز نیاز نیست.
• در بیرون یک برج خورشیدی 377 فوتی آینه های متمرکز کننده اشعه خورشید وجود و انرژی لازم برای نمک زدایی تولید می‌شود.
• این امکانات 1 میلیون لیتر آب را در روز فراوری می کند و در منطقه ای غیر قابل انتظار بدون صرف منابع کمیاب سرزمینی، محصولات کشاورزی تولید می‌شود.

توضیحات : هیدروپونیک از روش های نوین پرورش گیاهان با بازدهی بالای محصولات و صرفه جویی در مصرف آب مورد استفاده قرار میگیرد که خاک به مراتب کمتر مورد نیاز و یا بدون نیاز به خاک هستند.

گلخانه “سان دروپ” چگونه کار می کند؟

آب دریا از راهی ۲ کیلومتری ( از خلیج “اسپنسر”٬ به کشتزار “سان دراپ”، زمین ۲۰هکتاری در ناحیه‌ بایر بندر آگوستا) لوله ‌کشی شده است. یک واحد آب‌ شیرین ‌کن‌ خورشیدی نمک را از آبِ دریا زدوده و آبِ شیرینِ بسنده برای آبیاری ۱۸۰هزار بوته‌ی گوجه ‌فرنگی در درون گلخانه را فراهم می‌سازد.

این ناحیه، با داشتن دمای سوزان تابستانی و آب‌ و‌هوایی خشک، برای کشاورزی مرسوم به کار نمی‌آید؛ ولی این گلخانه با مقواهای خیس ‌شده با آب دریا پوشانده ‌شده تا گیاهان را به اندازه‌ی نیاز خنک نگه‌دارد تا سالم بمانند. در زمستان نیز گلخانه را با گرمایش خورشیدی گرم نگاه می‌دارند. به آفت‌کش‌ها نیازی نیست، چون آب دریا هوا را پاک و استریل (سترون) می‌کند و گیاهان به جای خاک در پوسته‌ی نارگیل می‌رویند.

برق خورشیدی کشتزار با ۲۳۰۰۰ آینه که نور خورشید را به برج گیرنده‌ی ۱۱۵متری باز می‌تابانند، تولید می‌شود. در یک روز آفتابی، می‌توان تا ۳۹مگاوات برق تولید کرد- که نیاز برق سامانه‌ی نمک‌زدایی (آب شیرین‌کن) و برق مورد نیاز گلخانه را برآورده می‌کند.

نکته قابل توجه در این کشتزار عدم وجود سلول خورشیدی و استفاده از آینه‌ها برای تجمیع پرتوهای خورشید در یک نقطه و ایجاد بخار آب است تا با این کار و به کار انداختن توربین ها برای تولید برق جهت استفاده در فرایند نمک زدایی است.

منبع: Sundropfarms, Khabaronline, dailygoodnews, Iana
گردآوری و ترجمه ویدیو: دانیال جبینی